Ni Stalingrad Samulde Dollosa
Sugilanon

Para kay Jona, mga salsalon nga ginabangkaw sang panganod ang ulan.

Apat na ka adlaw nga ginapriso sang kilat kag daguob si Jona sa sulod sang ila panimalay. Waay untat ang pagdalhay sang nagabagunos nga ulan halin sa tarog. Ginakamras sang kaakig sang panahon ang ila atop, kag napuno na sang pakris ang dahon sang ila kapayas sa katalum sang kuko sang hangin. Luyag man nya nga mahanaw ang kadulum sang kahawaan, waay sya sang ikasarang. Bungul man gani ang langit sa iya mga pangamuyo. Para sa iya, ginadamuhalan sya sang Ginoo. Kon san-o pa nya kinahanglan makagwa, didto pa nagpinangihi ang ginabusisaw nga mga anghel.

Bilog nga adlaw nagahigda lang si Jona. Ginaisip nya ang mga nagtalang nga wisik sang ulan sa bintana sang iya kwarto. Sang nagkusog pa ang bundak, pila ka beses sya nga naurungan. Madalum ang iya ginahunahuna. Ginhimashimas nya ang iya tiyan. Ginkumus, gintum-ok. Naurungan sya liwat. Nagtulo ang iya luha. Nagtulukanay sila sang kahawaan pinaagi sa bintana. Nagbangon si Jona, nagginhawa sang madalum, kag dayon nga naglumpatlumpat—una sa katre, dayon sa salug. Halin sa makabulungul nga waras sang ulan, nabaylohan sang tyabaw ang kwarto. Nagpaindisanay ang kagahud. Napanas sang mga luha ang kaligdong sang iya panghunahuna.

Sang ginkapoy, ang tyabaw nangin pisngo. Apang ang ulan waay sang pagbag-o. Itum gihapon ang panganod. Ginhalad liwat sang babae ang iya nga lawas sa katre. Daw balyena nga ginhumlad ang kapay sa kahumok sang balud. Nagpiyong. Nangamuyo.

“Kon tani, Ginoo,” hutik ni Jona sa hangin, “magsilak na ang adlaw para mapahulug ko na ining sapat nga ni. Sala ini, sala gid!” Sa tion nga ato, luyag gid ni Jona nga pamatian na sya sang Ginoo. Apang antes pa nya nasambit ang tampad nga “Amen,” hinali lima ka kilat ang ginbuy-an sang palad sang labaw nga Makagagahum. Ang duag sang atmospera daw nagapirawpiraw nga bombilya sang bangka sa tunga sang lawud—makahaladlok! Sa tion nga ato, una nga beses nabatian ni Jona ang tingog sang Diyos: “Indi ulan ang dapat maghulaw kundi ang imo kabuang. Priso ka sang imo hinimoan, gani kinahanglan mo ina nga batonon!”

Naghambal pa ang Ginoo nga untatan na nya pagkasunod nga adlaw ang bagyo, pero sa tion nga maggawas si Jona sa pwertahan para magpahulug, butangan nya sang kaugalingon nga gal-um ang ulo sang babae kag kada oras nya nga boboan sang tubi halin sa luha sang anghel nga iya uyangan.