Tag Archives: Genory Vanz Alfasain

Jamir

By Genory Vanz Alfasain

(The short film made from this screenplay was screened at the 2014 SalaMindanaw International Film Festival in General Santos City and at the 2014 Mindanao Film Festival in Davao City, where it was a nominee for the Best Film award. Portions of this screenplay were altered or excluded during the shooting of the film.)

1. Ext/Day—Outside the Classroom

Jamir is in a hurry to go to his classroom. We see that he is the only student who is still outside the school.

2. Int/Day—Inside the Classroom—Cont.

Jamir is late for his class. We see that the class is in the middle of a discussion. When he steps into the classroom, we notice the grade vi–sampaguita signage. The teacher stops talking. (We also notice the poster of former president Fidel V. Ramos above the blackboard). She looks at Jamir. His classmates also look at him.

Jamir
Good morning, ma’am. I’m sorry, I’m late.

Teacher
Good morning, Jamir. It’s OK. You may sit down.

Jamir sits down beside Ryan, his best friend.

Ryan
Nganong late man ka?
(Why are you late?)

Jamir looks at Ryan and smiles.

3. Int/Day—Inside the Classroom—Cont.

The teacher resumes talking to the class. Jamir listens to her attentively.

Teacher
What do you want to do in life? What’s your ambition?
Please raise your hand if you want to answer.

Almost all of the students raise their hands to answer the questions.

Students
Ma’am! Ma’am! Ma’am!

Teacher
Yes, Leonard?

Leonard
Gusto ko maging doctor, ma’am.
Gusto ko po kasing gamutin ang mga may sakit.
(I want to become a doctor, ma’am.
I want to treat sick people.)

Rashid
Ma’am!

Teacher
Yes, Rashid?

Rashid
Ma’am, ako gusto ko maging politiko para mapatubigan ko ang aming purok.
(Ma’am, I want to be a politician so that I could put up a water system in our purok.)

The teacher continues to recognize her students.

Ryan
Ma’am! (Ryan raises his right hand.)

Teacher
Yes, Ryan?

Ryan
Ma’am, gusto ko maging sundalo.
Gusto ko po kasing ipagtanggol ang naaapi.
(Ma’am, I want to become a soldier.
I want to defend the oppressed.)

We notice that Jamir is really thinking hard about the answer. While his classmates are enthusiastic to answer the questions, Jamir seems deaf.

Teacher
How about you, Jamir? What’s your ambition in life?

Jamir stands up. He cannot look directly at his teacher.

Jamir
Ahmm . . .

The class falls silent. They stare at Jamir, waiting for his answer. Jamir looks tense and confused. He cannot utter a word.

 4. Ext/Day—On the Road Going to Jamir’s House

Jamir is walking to his home. He sees a group of military men chatting with one other. He stops walking, hesitant to continue. We notice that he is sweating. Jamir stares at the military men for some moments more, and then he avoids them and takes a different route.

5. Int/Night—Jamir’s House

Jamir is studying his lessons in front of a kerosene lamp. The house is lighted by these lamps. He reads aloud the words in the book. In the background, we see the (6R framed) photo of his father on the wall. Aya, his mother, is busy preparing supper. Jamir stops reading. He looks at his mother and hesitantly asks a question.

Jamir
Ina, aden den balita ke Ama?
(Mother, is there any news about Father?)

Aya freezes and becomes contemplative. She walks to the table and sits beside Jamir. She puts her hand on Jamir’s head and touches his hair. There is silence. Aya looks at the framed photo of her husband on the wall.

6. Int/Day—Jamir’s House

Jamir folds a shirt and puts it on top of other folded clothes. The clothes are small, an indication that they are his. He takes the clothes to a cabinet. As he puts them inside, he sees the uniform of his father for the Moro National Liberation Front. He takes it out. He scans it. He pauses. He puts the uniform down. He stares at it for a moment. He sighs. He puts the uniform back inside.

7. Ext/Day—At the Gate of the School

Jamir is standing in front of the school gate. He sees a schoolmate with his father. The father is fetching his son. Jamir stares at them. The father touches the hair of his son. The son is happy to see his father. Jamir stares at them until they are gone. Ryan comes to the scene and taps Jamir on his bag.

Ryan
Dali na.
(Let’s go.)

8. Int/Day—Jamir’s House

Jamir arrives. Aya is busy preparing for lunch. Aya wonders why her son has come home early.

Aya
Mibpanay ka lagi? Da klase na nu?
(Why are you early? Don’t you have class?)

Jamir
Da teacher nami. Minuli ko den mapanay ka abpangagi ko.
(We have no teacher. I decided to go home early to study.)

9. Int/Day—Jamir’s House—Later

Jamir is reading his book in his room. He stops reading and goes to the kitchen. He gets a glass of water. Aya is washing the dishes. As Jamir walks back to his room, he notices a booklet on the table. The booklet is about the Moro National Liberation Front. Jamir stops, he looks at it for a second and then goes back to his room.

10. Ext/Day—Outside of Jamir’s House

Jamir throws the garbage at the back of their house. He notices the booklet on the ground. He picks it up. He wonders why the booklet is in the garbage.

11. Int/Day—Jamir’s House

Jamir is reading his book. Aya is busy preparing for lunch. Abdullah, Jamir’s uncle, is at the door.

Abdullah
Assalamoalaykum!

Aya
Waalaykomossalam!

In his right hand he is holding a plastic bag with rice inside. He gives the plastic bag to Aya.

Abdullah
Nya, bagas.
(Here is the rice.)

Aya
Shukran, Dullah.
(Thanks, Dullah.)

Jamir stops reading. He stares at his uncle. His uncle notices him.

Abdullah
Nya ba si Jamir? Masala na ged pakiwatan ku.
(Is this Jamir? My nephew has grown.)

Aya smiles at Abdullah. Abdullah comes closer to Jamir. He puts his hand on Jamir’s head and tousles his hair.

Abdullah
Munot ka sa laki? Lu sa kampo?
(You want to come with me? In the camp?)

Aya’s face looks irritated.

Aya
Dullah!

12. Int/Day—Jamir’s House—Later

Jamir is busy doing his assignment at the table. We can see that Abdullah and Aya are talking outside the house. Jamir cannot concentrate on what he does because he can hear their conversation.

Aya
Anden den su balita nangka ki Rasul?
(Do you have news about Rasul?)

Abdullah
Da pan ba. Paglidu ginawa nami kung na kwa o minatayan sa kanin sa sundalo.
(So far none. We are worried that he might have been captured or killed by the military.)

Their conversation continues. We notice that Jamir looks worried. He stops doing his assignment and fixes his things. He goes into his room.

13. Ext/Day—On the Road

Jamir is walking to school. He sees his uncle approaching him. The man is accompanied by two other men. Jamir stops walking.

Abdullah
Jamir, amag ha.
(Jamir, see you tomorrow.)

Jamir has no reaction to what his uncle has said. He just stares at him. His uncle and the two other men walk away hurriedly. Jamir looks at them for a moment. We see that his face looks pensive. He then continues walking.

14. Int/Night—In Jamir’s House

Jamir cannot sleep. He is staring at the ceiling. Beside him, his mother is asleep.

15. Ext/Day—The Meeting Place/In the Road

Abdullah is smoking a cigarette. He looks at his watch to see what time it is. He looks impatient. He looks again at his watch.

16. Ext/Day—In the School

Jamir is walking. We see that he looks worried.

17. Ext/Day—The Meeting Place/In the Road—Cont.

Abdullah puffs his cigarette, which has been reduced to a stub. He looks again at his watch. He throws the cigarette.

18. Ext/Day—In the School—Cont.

Jamir is at the gate of his school. He pauses. He looks at the gate. The gate is closed. He looks back at the path that he has taken. He looks again at the gate. He sighs, and then he opens the gate. He goes to his classroom.

Advertisement

Tilapyang Puti

by Genory Vanz Alfasain (Fiction)

Wala na hinuon ganahi molaag si Lourdes karong Pebrero 14. Gusto unta niya molaag kay adlaw sa iyang pagkatawo. Nairita siya sa walay klarong tambag sa iyang mga kaila.

“Pagminyo na, uy! Mawala na ka sa kalendaryo.”

“Pag-chat-chat na lang. Maka-harvat pa ka’g afam.”

“Dapat naa na kay liwat bago pa ka magkuwarenta.”

Gabalik-balik sa hunahuna ni Lourdes ang tambag sa iyang mga kaila. Dili niya maeksplika kung ngano ing-ato ang ilang ginatambag kaniya.

“Lourdes, nganong dili man ka maglaag anang adlawa? Special day na kay birthday nimo!” ang istorya niya sa iyang kaugalingon. “Nganong ing-ana man na sila? Dili ba puwede mag-enjoy sa imong kinabuhi? Kung wala pa gyoy lalaki para kanako, magpaka-bitter na ba dapat ko? Magpakadesperada mangita’g foreigner sa chat? Kapait ba ana! Ginoo ra gyod ang nakabalo.”

Nigawas si Lourdes sa iyang kuwarto ug niadto sa iyang gamay nga garden. Nagpabalik-balik siya og lakaw na mura ba’g butiki nga naputlan og ikog. Nilingkod siya sa goma nga bangko. Gipiyong niya ang iyang mga mata ug niginhawa og lalom. Pag-abre niya sa iyang mga mata, gikuha dayon niya ang cellphone nga nasa bulsa sa iyang short. Ni-type og number si Lourdes.

“Hello, Yot! Hello? Alfonzo Jr. Choppy ka. Okey na? Ana?” ang ingon ni Lourdes.

“Yes,Yot! Unsa man ato?” kusog nga tubag ni Alfonzo.

“Naa kay kauban ‘rong 14? Kung wala, mokuyog ka nako?”

“Obviously wala! Ikaw gyod. Parehas baya ta na member sa club, kanang mga malamig ang Valentine’s Day. Asa diay ang rampa ‘ron?”

“Ang plano nako, mag-trek sa Mt. Matutum o Lake Holon. Bet?”

“Ay,yots, puwede Lake Holon sa ta? Dili pa nako keri ang Matutum, e.”

“Ay, chaka! Sige, sige. Diri na lang katulog sa akoa arong dungan na ta pa-Tboli. Ako na lang mag-drive.”

“Ay, bet! Ungya, imong trabaho?”

“Remember, ako baya ang boss sa akong consultancy firm, charot!”

“Aw! Sorry god. Nakalimot ko, Madam. Sige, mag-prepare na ko.”

“Pagdali, ha. Byaan tika kung ma-late ka.”

*

“Ay! Perfect! Maayo na lang kita ra tawo ‘ron sa Holon.” ang ingon ni Alfonzo.

“Mainstream man god ang kadaghanan sa mga tawo ‘ron. Kabalo na ka, kana bang dapat sa sosyal gyod na resto mag-date o kanang sa mall gyod arong makita sa tanan nga naa kay uyab.” ingon ni Lourdes.

“Yot, nanimaho ka’g ampalaya. Pugaon sa tika arong mabawasan ang imong pagkapait.” ingon ni Alfonzo.

Wala na nagtubag si Lourdes sa istorya sa iyang amigo. Nangita si Lourdes og bangka arong mag-bangka-bangka sa Holon. Nagsige’g pa-picture si Alfonzo sa iyang cellphone. Nakakita si Lourdes og bangka. Nananghid si Lourdes sa tag-iya nga nagbantay niini.

“Kuya puwede ba ko makahulam kadyot sa imong bangka?” ang pangutana ni Lourdes.

Nitando ang tag-iya kay Lourdes. Naningkamot si Lourdes og padagan sa bangka. Wala siya naguol sa itsura sa bangka nga mura’g balsa kay kabalo man siya molangoy.

Nakaabot na sa tunga sa Holon si Lourdes. Gitan-aw niya ang mga punoan nga nakapalibot sa crater sa bulkan. Dayon nitan-aw siya sa tubig sa Holon.

“Unsa kaha ni kalalom ang Holon?” ang pangutana ni Lourdes sa iyang kaugalingon.

Naghinay-hinay og higda si Lourdes sa bangka. Katong nakahigda na siya, nitan-aw siya sa langit. Naghinuktok, naghunahuna sa iyang edad.

“Hala, uy, trentaysingko na ko,” ingon ni Lourdes.

Naglutaw-lutaw ang bangka nga gisakyan ni Lourdes padulong sa pikas bahin sa Holon. Nakuratan si Lourdes kay nabangga ang bangka sa bato.

“Hala! Layo naman diay ko. Mobalik nako kay gasugod na og dulom.” ingon ni Lourdes.

Samtang ginasagwan niya ang bangka, nakakita si Lourdes og dakong tilapya nga puti nga galangoy padulong niya. Karon pa siya kakita og dakong tilapya nga puti. Mao giundang niya ang pagsagwan sa bangka. Nihunong ang tilapya duol sa bangka. Gitan-aw ni Lourdes ang tilapya. Giduol niya ang iyang nawong sa tubig. Gitutokan niya ang mata sa tilapya. Hapit maumod si Lourdes mao nibalik siya sa dating posisyon niya. Sa pagbalik niya og lingkod, nitan-aw siya sa langit dayon sa tilapya. Ungya gipiyong niya iyang mga mata. Nadunggan niya ang pagtawag ni Alfonzo kaniya.

“Yot! Balik na diri, uy!”

Pag-abre niya sa iyang mga mata, wala na niya makit-an ang tilapya. Nagdali-dali siya’g sagwan sa bangka padulong kay Alfonzo.

Nagahulat sa pangpang ang lalaki nga tag-iya sa bangka, kauban si Alfonzo.

“Ay,Kuya, salamat sa pagpahulam nimo sa bangka,” ingon ni Lourdes.

Nitandora ang lalaki. Gihapak ni Alfonzo ang lubot ni Lourdes.

“Unsay drama nimo didto sa tunga sa Holon?” ang ingon ni Alfonzo.

Nihilom ra si Lourdes. Nilakaw na silang duha padulong sa ilang tent.

Katong naa na sila sa ilang tent, natingala si Lourdes nga naa silay katapad na usa ka tent.

“Oh! Abi nako solo nato ang Holon ‘ron?” ang pangutana niya kay Alfonzo.

“Dili, Yot. Bag-o ra na siya niabot.” tubag ni Alfonzo. “Ay, Yot, mag-prepare sako sa atong panihapon. Wanna join?”

“Mag-jacket sa ko. Naka-feel na ko’g kabugnaw. Mapanuhotan pa nuon ko.” ingon ni Lourdes.

Gipagawas ni Lourdes ang iyang bag sa tent. Samtang ginapangita niya ang iyang jacket sa bag, nigawas ang usa ka lalaki sa katapad nilang tent.

“Uy! Lourdes naa diay ka diri?” ingon sa lalaki.

“Tom?” pangutana ni Lourdes.

Nibalik si Alfonzo sa ilang tent.

“Yot, pahulam sa imong abredor bi. Dili nako maabrehan ang de-lata nato.” ingon ni Alfonzo samtang ginatan-aw niya si Tom. “Magkaila mo?”

“’Musta naman ka, Lourdes? Long time no see ba.” ingon ni Tom.

“Ay, Alfonzo si Tom diay. Dating katrabaho nako sa UN. Tom si Alfonzo, akong ‘migo.” pakilala ni Lourdes.

“A, okey,” ingon ni Alfonzo samtang ginakuha niya ang abredor sa bag ni Lourdes.

Nibalik si Alfonzo sa iyang ginatrabaho. Nagpaduol si Tom kay Lourdes.

“Nagpa-Holon diay ka karong adlawa?” pangutana ni Tom.

Wala nakatubag si Lourdes. Nitan-aw ra siya sa Holon, nagngisi.

Tulay Buayan

by Genory Vanz Alfasain (Nonfiction)

Trenta minutos bag-o mag-alas otso sa gabii. Gadali ko og lakaw padulong sa “terminal” pa-tulay sa Buayan. Nagdali gyod ko arong makaapas pa ko sa Encantadia, ang palabas sa GMA 7 matag gabii.

“Tulay?” ang pangutana nako sa dispatser.

“Oo, lingkod na diha,” ingon sa dispatser.

Ako pa lang ang pasahero maong nilingkod ko sa front seat. Gitan-aw nako ang akong Facebook pangpatay sa oras samtang gahulat mapuno ang traysikel.

“’Migo, tulay ni?” ang pangutana sa usa ka babaye nga nagbaguod sa iyang mga dalang silopin nga puno’g groseri.

“Oo,” ang akong tubag.

Niirog ko samtang gitabangan nako siya sa iyang mga dala. Nipuwesto og lingkod ang babaye. Nabalaka ko kay sa hulma sa iyang lawas, maghuot gyod mi sa pransit.

“Wala nay space, ‘migo?” pangutana sa babaye.

“Sa ka-cute sa traysikel, mura’g wala na siguro,” ang tubag nako.

Sakto nga napuno na og pasahero sa likod. Nipuwesto na pod ang driver.

“Hay salamat, molarga na gyod,” ingon sa babaye.

Maglisod ko og ginhawa sa akong kahimtang. Nagbanhod ang akong tiil kay nadat-ogan og bug-at nga silopin. Medyo gigawas nako ang akong lubot sa lingkoranan arong makalihok-lihok ko. Maski gamay na lang ang malingkoran sa akong lubot, giantos nako makaabot ra gyod mi sa tulay Buayan.

“Naunsa na man ning mga blue boys uy. Sige-sige na lang ang dakpananay ba.” ingon sa babaye.

“Bitaw! Hastang hasula ra ba. Triple ride gyod ko paadtog GenSan ug pauli pa-Malapatan.” ang ingon sa usa ka pasahero sa likod.

Naminaw ra ang driver sa ilang pag-istoryahanay. Gitan-aw nako ang iyang nawong ug naghulat unsay iyang masulti. Gitan-aw nako ang plate number nga nakasulat sa atubangan sa akong batiis. Green ang kulay niya mao wa na ko natingala nga nihilom siya.

“Wala man god klaro ang ubang opisyales sa GenSan uy. Dugay na kaayo ni nga problema sa siyudad, gihulat pa nila nga magdaghan ang mga traysikel. Kini laging magamit sa eleksiyon ba.” ang yawyaw sa usa ka pasahero sa likod.

“Ay! Gayaya ra na sila! Mga nawong og kuwarta.” ang ingon sa babaye.

Sama sa driver, naminaw ra pod ko sa ilang mga komento bahin sa problema sa transportasyon sa GenSan. Dili ko magkomento kay basi maing-nan pa ko’g nagpaka-aron-ingnon.

“Abusado pod ning ubang driver. Mogara pud ba. Gitagaan na gani sila’g katungod giabuso pod nila. Hay pastilan,” ang ingon sa usa ka pasahero sa likod.

“Naa pod ning problema sa yuta sa giturnohan sa mga traysikel pa-Sarangani. Hangtod karon dili pa magamit ang bag-ong tulay sa Buayan.” ang reklamo sa babaye.

Sa hunahuna nako, lami kaayo yawyawan ning akong mga kauban nga pasahero. Lami kaayo iingon sa ilaha nga naa bay nabuhat ang sige nila’g reklamo. Kung kanang sige nila og putak giadto nila og dalan, unya nag-rally-rally, basig mapuslan pa sila. Arong mapugos ang lokal nga gobyerno nga mag-isip og maayong balaod nga makabenipisyo tanan, dili ra sa ilang pangsariling interes. Unsaon ba nako pag-istorya sa akong gibati, naglisod pa pod gani ko sa akong kahimtang sa sulod sa traysikel.

“Hay, salamat naabot nata,” ingon sa babaye.

“Hay! Salamat!” ang ingon nako samtang gahinay-hinay ko og lihok.

Gihatag na dayon nako ang akong pamasahe. Nag-kiang-kiang ang akong paglakaw nga mura ba’g usa ko ka pungkol, paadto sa nagtumpok nga habal-habal. Naningkamot ko’g lakaw arong makaapas pa ko sa Encantadia.

“Baluntay? Hatod ka?” ang pangutana sa usa ka habal-habal drayber samtang ginahilot nako ang akong paa.

“Pila man imong hatag?” ang pangutana pod sa driver.

Lami kaayo yawyawan ang driver apan dili nako mabuhat kay basig dili nako kaapas sa Encantadia. Kung naa lang koy Evictos sama sa mga Sangre, mag-teleport na gyod ko paadto sa among balay. Way hasol, wa pay gasto!

“Baynte para sa imoha,” ang tubag nako.

Nitando ang driver sa presyo nga gibungat nako niya. Nisakay na dayon ko arong makaapas ko sa palabas.

“Basi mabahoan ka nako, ha. Wala man god nako nadala ang akong pahumot.” ingon sa driver.

Wala na nako gitubayan ang iyang istorya kay naghunahuna ko kung mapildi ba sa upat ka Sangre ang kalaban nila nga si Hagorn.

Number 69 Jersey Shorts

by Genory Vanz Alfasain (Fiction)

Una kong niabot sa Isulan. Mangadto mig Kulaman sa akong amigo. Nidiretso dayon ko sa terminal pa-Kulaman. Naulahi siya kay gikan pa siya sa Surallah. Nangita na lang ‘sa kog habal-habal nga among sakyan.

Daghan ang gaatang nga mga habal-habal, mao nga naglibog ko kung asa mi manakay. Ang nakalisod pa, tanan sila gibalandra ang ilang mga kaugalingon aron silay akong pilion. Naningkamot arong makaginansiya, ang hunahuna nako.

“Migo, pa-Kulaman ka man?” ang pangutana sa usa ka drayber.

“Pila kamo ka bilog?” ang pangutana sa iyang katapad.

“Diri ka lang sa akon sakay,” ang hirit pod sa lain pang drayber.

Nitando ra ko nila. Sa kadaghan nilang nanghagad, naglabad ‘nuon ang akong ulo. Mao nga nilingkod ‘sa ko sa lingkoranan duol sa ilang mga motor.

“Naa pa koy ginahulat, Kuya,” tubag nako.

Dili mabangbang ang kainit sa Isulan. Niinom kos akong dalang tubig, ug gikuha nako sa bag ang paypay nga mapilo ug ang labakara. Gitrapohan dayon nako ang akong likod, pati ang akong nawong kay naligo nakog singot. Dayon, gipaypayan nako ang akong kaugalingon arong ma-arang-arangan pod ang akong gibating kaalimuot.

Dayon, may usa ka drayber nga nitapad nakog lingkod. Kalit lang siyang niagbay nako.

“Pa-Kulaman ka?” ang pangutana niya nga mura bag giam-aman ang iyang uyab.

Wala ko katubag kay ang iyang nawong duol na sa akong nawong. Masimhotan nako ang baho sa iyang singot. Murag wala naligo og usa ka semana. Niirog ko hinay-hinay ug gitanggal sa akong abaga ang nakaagbay niyang kamot. Nisibog og niaksyon na pod unta siyag agbay. Pero nitindog na ko.

“Ngano Kulaman pa may tawag ninyo sa inyong munisipyo?” pangutana ko. “Di ba Senator Ninoy Aquino namay ngalan ana?”

“Amo naman nang nakasanayan namon,” ang tubag niya.

Nitando ra ko ug gikuha ang akong cellphone sa bag. Gi-text nako ang akong amigo kung asa na siya dapit. Samtang ga-text ko, napansin nako ang kiat nga paa ug batiis sa drayber, sigeg buka-sirado samtang ang iyang mga mata gatabis nako. Gitawagan nako ang akong amigo. Unattended siya. Ni-text ko usab:  Basig madugay ka pa, mauna na lang ko.

Wala gihapon nihunong ang drayber sa pagtabis nako. Napansin nako nga naay nagbukol sa atubangan sa puti niyang jersey shorts nga may markang “69”. Wala na nako kini gitutokan ug nihawa ko sa iyang atubangan. Niadto na lang ko sa nagtapok nga mga drayber sa akong likod. Nitapad ko sa usa ka tiguwang nga drayber. Taodtaod, pagtan-aw nako sa kanhi nakong puwesto, nawala na ang drayber nga may jersey shorts nga number “69”. Wala ko na lang pud pansina.

“Tay, naga-drive pa diay ka pa-Kulaman? Kaya pa diay sa imong lawas?” ang pangutana nako sa tiguwang nga drayber kay nakuyawan ko sa kaniwang sa iyang lawas ug luyahong postura.

“Ay, huod eh! Kaya ko pa gani mabirada sang chicks, mabyahe pa kaya?” sigon sa tiguwang.

“Ma—” Naputol ang pag-istorya namo. Tulo ka sunod-sunod nga buto ang among nadunggan. Nakuyawan ang mga tawo sa terminal. Nakulbaan ko kay sa kakusog, murag duol ra jud sa terminal.

Nidagan ang mga drayber padulong sa nagtapok nga mga tawo sa may tindahan, atubangan ra sa terminal. Niduol pod ko aron susihon kung unsa ang nahitabo.

“Waay na ini. Patay na,” ang gideklara sa usa ka usyosiro.

Dili nako maklaro ang nawong sa tawo nga nagbuy-od sa dalan sa kadaghan sa mga nakiusyoso. Nidutdot ko aron makita ang nawong sa naghayang nga patayng lawas. Pero wala gihapon ko nakalusot sa nagdasok nga mga tawo. Ang nasilip ko lang mao ang puti nga number 69 jersey shorts. Puno kini og dugo.

Nihawa ko aron makaginhawa. Kasukahon ko sa akong nakit-an. Kalit lang, naay nihapak sa akong bukton.

“Uy, naano ka?” ang pangutana sa akong amigo.

“Manakay na ta bi,” giawhag ko siya. “Naghulat na si Ann didto ba.”

Gipangita dayon nako ang tiguwang nga drayber. Wala nako siya nakit-an. Iya untang motor ang gusto nakong masakyan arong masulayan kung tinuod pa ba ang iyang gipanghambog kanako.

Nagapaduol na ang tingog sa wang-wang sa mga pulis. Gadaghan ang tawo nga nakiusyoso. Kalit na lang nga nagngitngit ang akong panan-aw.