Ni Prince Vincent M. Tolorio
Maikling Kuwento

Nakikita ko siya tuwing hatinggabi, nakasandal sa isang estante sa tabi ng daan, may nakasungalngal na sigarilyo sa labi. Siya si Elisa. Narinig ko lang ang kaniyang pangalan sa mga tumatawag sa kaniya. Maganda siya. Malaperlas sa ningning ang kaniyang mga binti, na kitang-kita dahil lagi siyang nakasuot ng pekpek shorts.

Nakita ko siya isang gabi na may kasamang lalake. Medyo matanda na ito at pangmayaman ang porma. Sinundan ko sila patungo sa isang lugar na puwedeng parausan nang ilang oras pero hindi masyadong mahal. Pumasok sila sa isang kuwarto. Narinig ko ang boses ni Elisa. “Ah, ah, ah. Sige pa. Ipasok mo pa. Bayuhin mo pa ako.” Paulit-ulit ko siyang narinig hanggang siya’y tumahimik. Pagkalipas ng ilang minuto, lumabas ang lalaki na may ngiting sa demonyo.

Napalitan ng pandidiri at pagkasuka ang pagkahumaling ko sa ganda ni Elisa. Hindi pala sa panlabas na kaanyuan nakikita ang ganda. Panakip lang ito sa katauhang marumi pa sa agos ng tubig sa squatter’s area.

Ilang linggo ring hindi ako dumaan sa kalyeng iyon. Siguro ayaw ko siyang makita, o nasasayangan lang talaga ako sa mukha at katauhan niya. Noong gabing para akong espiya sa isang pelikula, hindi ako makatulog pagkatapos. Palagi ko siyang naaalala. Ewan ko ba kung naaawa ako sa kaniya o nasasayangan sa ganda niya. Hindi niya ginamit ang ganda niya sa tamang paraan. Kaya hindi umuunlad ang bansang ito ay dahil sa mga taong gustong kumita nang mabilisan. Di bale nang ibenta pati kaluluwa at dignidad nila basta’t instant ang pagkayaman. Talagang iniisip ng tao ngayon ay pera ang nagpapaikot ng mundo. Ngunit ibahin ni’yo ako. Naghahanap ako ng tunay na ganda sa mundong ito. ’Yon bang gandang ipagmamalaki mo kahit kanino nang walang pag-aalinlangan dahil walang bahid ng kadumihan at kasamaan.

Tatlong linggo ang lumipas simula nang nahumaling ako sa maling babae. Pumunta ako sa palengke, nagbabakasakali na may mabiling bagong pantalon na gagamitin ko sa opisina. Pagkababa ko pa lang sa kotseng sinasakyan ko, agad na nahagip ko ang mukha ni Elisa, mukhang nagmamadali at parang may hinahanap. Agad ko naman siyang sinundan, at ito na naman ako, parang ulol na nagmamasid sa kaniya.

Bumili siya ng islaks at puting T-shirt at agad binayaran ito sa tindera. Sinundan ko siya hanggang makaabot siya sa kanilang bahay. Malapit lang pala sa palengke ang bahay niya, sa dulo ng squatter’s area. Ang liit nito at hindi lang siya ang nakatira.

Ilang sandali pa lang ako sa pagmamasid ay agad akong nakarinig ng mga kumalansing na mga bagay. “Putang ina kang bata ka! Di ba sabi ko, bumili ka ng pampulutan ko doon sa palengke? Ba’t mga damit ang binili mo? Letse ka talagang bata ka. Akin na. Akin na ang pera mo. Ako na ang bibili!” Lumabas sa bahay ang isang matabang lalake na lasing at may dala-dalang pera.

May mga babaeng nakikiusyoso sa nangyari sa bahay ni Elisa. Narinig ko ang usapan nila.

“Kawawa naman si Elisa. Napilitang gamitin ang ganda para mapakain ang pamilya.”

“Mukhang binilhan niya ng uniporme ang nag-aaral na kapatid.”

“Nagalit pa ang tatay. Inuuna ang bisyo. Walang kuwenta talaga.”

Nanlumo ako sa aking mga narinig. Agad kong pinagsisihan ang mga naisip ko dati. Parang hindi ko mapatawad ang aking sarili. Agad kong hinusgahan ang isang taong hindi ko alam kung bakit ginagawa ang mga bagay na kaniyang ginagawa.

Umuwi ako ng bahay nang nakayuko ang ulo. Hindi ko alam kung magagalit ako sa sarili ko o sa tatay ni Elisa na tamad at walang ginagawa para itama ang buhay ng kaniyang anak.

Natuklasan ko ang aking sarili sa tabi ng daan nang gabing iyon, lumalapit  kay Elisa. Hindi ako makahinga. Hindi ako tiyak sa gagawin. Nagpang-abot ang aming mga mata. Mga ilang sandali rin akong hindi makakilos. Tutok na tutok lang ako sa mapang-akit niyang mga mata.

Hinawakan niya ako sa kamay, at ngumiti siya sa akin, ’yong ngiting naglalandi. Para akong matigas na puno na kahit anong bagyo ang dumaan ay hindi maalis-alis sa kinatatayuan, at sa pagbalik ng aking wisyo, ang isa pa niyang kamay ay nasa harapan na ng aking pantalon, pumipisil nang dahan-dahan hanggang sa bumilis. Bumilis din ang tibok ng puso ko. Huminto siya at sinabing, “Ilan ba ang dalang pera mo diyan?” Siyempre, ako ’tong si gago na kinakabahan at hindi alam ang gagawin, kaya sinabi ko ang totoo. “Tatlong libo.”

Pumunta kami sa isang motel. Agad siyang naghubad sa aking harapan. Kitang-kita ko ang lahat sa kaniya. Ibinalik ko ang tingin sa mukha niya. “Ayoko,” bigla kong nasambit.

Nagulat siya. Nainsulto siya marahil dahil baka ako pa lang ang tumanggi sa matatayog niyang bundok. “Bakit mo ako tinitingnan na parang asong ulol kanina kung ayaw mo sa akin?” sabi niya.

Hindi ako makasagot.

“Para namang kalakihan eh mas malaki pa nga ang hinliliit ko sa titi mo,” dagdag niya.

Hindi ko pinansin ang galit niya. “Bat mo ginagawa ’to?” tanong ko.

Siya naman ang hindi makasagot.

“Maganda ka,” patuloy ko. “May potensiyal. Magkakapera ka kahit hindi itong paghuhubad ang gawin mo.”

Tinalikuran niya ako at nagbihis, at bago siya lumabas ng kuwarto, sinagot niya ako, “Bakit? Makukuha ko ba sa isang marangal na trabaho ang perang kinikita ko sa isang gabi lang? Ang mga maykaya lang ang may karapatang magkaroon ng marangal na trabaho. Hindi lahat nakakain sa sinasabi mo.”

Nanatili ako sa kuwartong iyon nang gabing iyon. Ginunita ko lahat ng nangyari at sinabi niya. Naaalala ko ang mukha niya. Kahit mahinahon ang kaniyang pagsasalita, may nasilayan akong luha sa tagiliran ng kaniyang mga mata. Nakatulog ako na ang mukha niya ang nakikita ko.

Makalipas ang ilang araw, pinuntahan ko si Elisa sa bahay niya. Gulat na galit ang reaksiyon niya. Nagtataka malamang siya kung bakit alam ko kung saan siya nakatira. Agad siyang umaktong pagsarhan ako ng pinto, ngunit hinarang ko ito at iniabot sa kaniya ang isang liham na matagal kong pinag-isipan at isinulat.

Umalis lang ako nang tinanggap niya ang liham. Hindi ko na hinintay na basahin niya. Hindi ko rin alam kung babasahin niya o hindi, ngunit hiling ko na basahin niya para hindi ako manatiling nagmamasid sa kaniya sa tabi ng daan tuwing gabi.