By Matt S. F. Jones
Fiction

Dugay-dugay, nakaabot na kami ni Choy sa pastilan. Mga lima kabilog ang customer. Pagkatapos ko park sang motor, diretso kami sulod kag kadto sa counter. Tigulang nga babae ang gabantay. Gakusmod. Galaminday. Ako nag-order. “Gwaps, duha ka order. Double. Ngayo lang kami dayon sabaw.”

“Sige, sir,” sabat sang manugbantay. “Forty pesos tanan.”

Ginkuot ko pitaka ko kag nagbayad. Nagpungko kami duha ni Choy sa lamesa kag naghulat.

“Ano natabo sa imo, pak?” pamangkot ni Choy. “Ngaa nagkaya-kaya ka sa tunga dalan?”

Gin-share ko sa iya ang mga nakita ko gaina. Indi magpati si Choy. “Gulpi lang sila nadula pag-abot ko?” pamangkot niya.

“Oo,” sabat ko. “Kibot gani ko. Kagton na tani ko sang alpot nga to, maayo lang nag-abot ka.”

Nabugto ang istorya namon pag-abot ka order namon. Nakabutang sa dahon ka saging nga nakapatong sa nito nga pinggan. Naghugas kami kamot sa gripo sa kilid kag nag-umpisa kaon.

Siling ko kay Choy, “Ari pa gani di ang yosi nga ginhatag ka mal-am, pak. Grabe. Wala buhin maski nasindihan ko kag naka-puff ko.”

“Palantaw bi.”

Ginkuot ko sa bulsa ko kag ginduhol sa iya. Nag-untat siya kaon kag ginpanilagan niya maayo.

“Puta no? Daw Black Bat man ni. Ha-ha.”

“Amo man gani na naisip ko paghatag niya. Ha-ha. No choice that time kay uhaw na gid.”

Samtang ginalantaw ni Choy ang sigarilyo, ginbutngan ko kalamansi ang pastil ko, pero nagdako ang mata ko. May amat-amat nagabutwa sa tunga ka pastil ko. Ginpanilagan ko maayo.

Pagkaklaro ko kung ano ini, gindupla ko ang kinaon ko kag nagtindog. Gakurog nga gintudlo ko ang pinggan. “Pak, may . . . may mata sa pastil!”

Ara gid. Mata ka tao sa tunga sang pastil. Gatulok sa akon.

Ginlantaw ni Choy ang pastil ko. “Ha? Wala man ko may makita, pak.”

“Ara oh. Lantawa mayad!” Boses ko gakurog na.

Ginpalapit ni Choy itsura niya sa pastil ko. Ara japon ang mata gatulok sa akon, pero indi niya makita. Tanan nga tao sa pastilan gatulok sa amon. Nagtulok ko sa ila tanan. Pagbalik ko tulok sa pastil ko, wala na ang mata.

Dasig balik ko pungko kag ginbakol ang lamesa ka inomol. Bang! Tanan nga gamit sa babaw lamesa gauyog. “Ano gakatabto sa akon man!”

Naugot na gid ko. Galumaw-lumaw mga mata ko sa kaakig. Mga tao sa piyak lamesa gahutikanay. Ang tigulang sa counter gakabalaka. “OK ka lang, sir?”

“OK lang siya, nay,” sabat ni Choy. “Sorry, ginbasted abi siya. Ha-ha.”

Ginguyod niya dayon pulungkuan niya dikit sa akon kag naghutik, “Pak, be honest. Nagkinapre ka kagab-i?”

“Wala takon ga-four-twenty-dahon-shit nga na, linte! Upod ta di ba the whole time?”

“Shhh. Kalma lang, pak. Ari ko di.”

Nag-ginhawa ko dalom para magkalma. “Tama ka, pak. Sorry.”

“Ari, para magpahuway isip mo. Kung tuod ang ginapanghambal mo nga ginapakitaan ka sang yawa-yawa, kadto ta bwas sa albularyo. May nabal-an ko.”

Nagsiga mga mata ko kag nagpagsik gulpi tungod sa pag-asa nga hatag niya. “Seryoso ka? Ma . . . masolusyunan niya ni?”

“Lagi, pak. Salig lang.”

“Sige.”

Nagtindog kami duha kag nangayo pasensya sa tanan nga tao sa palibot.

“Ta, pak,” hagad ko kay Choy. “Dul-ong ta ka.”

“Indi na, pak. Diretso na sa apartment mo. Pahuway. Damo tricycle di.”

“Sige, pak.”

“Kadtoan ta ka bwas alas-sais. Aga pa ta para makauna.”

“Swabe, pak. Kita-kits!”

Ginduhol niya balik ang itom nga yosi sa akon. Timing dayon may tricycle nag-agi. Gintawag niya kag nagsakay.

Ginkadtoan ko motor ko. Sakay, butang susi, sipa stand, kag nagtulok sa babaw langit. Lord . . .

Ginpaandar ko dayon motor ko kag nagbiyahe pakadto apartment.

Pero gulpi naglamig dugo ko sa nakita ko sa dalan. Sa unhan sang isa ka tattoo shop, may duha ka anino. Gasaot. Indi ko maklaro kay kapoy na utok ko kag dulom ang dalan.

Ari na man?

Nagsampok mga kilay kag nagdako buho ka ilong ko. Dasig kag nabaw ang ginhawa. Gabukal ang dugo nga lamig kagina.

“Puta, ginaano nyo ko man?”

Ugot na gid ko. Gadulom panan-awan ko. Kung ano man ang diputa nga na, lasakon ko. Pula nga tela sila, ako ang toro. Ginrebolusyon ko ang motor. Full speed dayon pakadto to. Patay kung patay!

Brom-brroooooom!

Pero samtang gapalapit na ko, gabiti ang tampa ka realidad. Klaro na. Indi gali engkanto ang nakita ko. Duha ka ido gali nga gapalanggaanay. Ha-ha. Anino gali to nila, linte.

Pero kung indi ko kapundo in time? Kapihan kag pulawan gid kami tatlo.

Bakas todo tapak ko dayon ka break. Gaikis ang buli ka motor. Gasala na ko. Tumba na ko tani kung wala ko gintukod ang mga tiil sa semento. Literal nga foot break.

Duha ka dupa na lang, untat tani honeymoon sang mga ido. Maayo lang nakahingagaw ko pundo bag-o sila nalasak. Likod lang nila makita ko samtang ga-Hachiko style sila duha. Lipay ko pero gakurog lawas kag espirito ko.

Ang kaakig ko kag kahadlok nadula. Relief kag kalipay ang nagbulos. “Bombahi, bru! Ha-ha!” cheer ko sa aktor nga ido nga ga-twerk with feelings. Sigurado buang o bipolar na ang perception ka mga tao sa akon kay gakambya dayon from akig to happy, pero wala ko paki. Wala sila kabalo kung ano ginaagyan ko subong. “Ninong lang ko ha!”

Last joke na tani bag-o ko magpadayon biyahe, pero nakabati ko sang singgit nga nagpadako mata kag nagpatindog ka balahibo ko. “Hoy, gago! Bulabog ka sa tulog namon. Puta ka!”

Nagbalikid ko. Damo nga tao gatindog sa tunga dalan, galantaw sa natabo. Mga tao sa pastilan kag mga tao nga nag-gwa sa ila balay. Pero may isa ka aktor nga nagkawat ka atensiyon ko. Tigulang nga nakaputi nga sando, naka-boxers, nakatsinelas, kag may laba—perteee ka laba—talom, kag tuktukon nga binangon sa kamot niya. Gasulong pakadto sa akon.

“Kaagahon gaparebolusyon ka nga gago ka! Patyon ta ka!”

Wasak. Ginpaandar ko liwat motor ko kag naghinay iwas sa duha ka love dogs. Nagbalikid ko sa ila kadali, kag nakapundo gulpi.

Ang itsura sang duha ka ido, bru. Iya ka . . . tao.

Iya ka tao!

Lola kag lolo. Pareho gatulok sa akon. Akig. Poker-faced except sa tulok nila nga lagkit kag sakit.

Gadasig na ginhawa ko kag gapalak na ko, pero wala ko oras i-process ang mga ido nga to kay may ara tao gusto maglabo sa ulo ko. Ginpabutyog ko ang motor pero na-outbalance ko kag nagdiretso salpok sa poste ka SOCOTECO sa kanto.

“Fuck! Ahhhh, tsk!”

Hapdi nga bakiras lang ang nabatyagan ko tungod sa adrenaline. Maayo lang wala naigo ulo ko. Confused na ko pero wala na ko naglaminday kay gapadulong na ang lalake. Panan-awan ko sa iya si Kamatayan kag gusto niya ko sugaton.

Ginpatindog ko ang motor. Gupi ang rim kag damo gasgas, pero wala ko labot kay gadalagan ang oras. Ginsakyan ko ang Rusi kag ginpindot ang starter.

Chik-chik-chik.

Huh? Wala nag-andar?

Chik-chik-chik-chik.

Fuck! Wala gaandar ang starter!

Nagbalikid ko liwat. Ara na ang mal-am banda sa mga human face nga ido, pero budlay i-explain ang natabo sunod. Gadiretso siya lakat, pero wala gatulok sa mga ido. Indi niya makita?

Sang nakaabot na ang mal-am sa mga ido, natapakan niya ang mga ini, kag gulpi ang mga ini nahimo nga itom nga aso. Nadula ang duha ka ido. Daw aso nga ginhampak ka vape.

Nabugto ang tulala ko kay gulpi nagdalagan ang mal-am pakadto sa akon. Gin-alsa niya ang tuktukon nga binangon niya. Wala japon gagana starter ko.

Gadasig na ginhawa ko. Gakurog mga kamot ko, kag ang heart ko daw malukso pagwa sa dughan. Fuck! Lord, please lang, buligi ko.

Galumaw-lumaw mata ko. Desperado. Kagat-labi. Pero gulpi ko naisip nga gamiton ang kick. Ginkuot ko sang tiil ang kick kag ginsipa.

Chak!

Wala? Liwat.

Chak!

Wala japon! Gadasig kag nabaw na ginhawa ko.

Lapit na lang gid siya. Last try . . .

Chak!

Brom-brom-broooom!

Yes! Nag-gana! Wala na ko nagbalikid. Diretso kambiya. Pwak! Nabatyagan ko pagbakol niya ka binangon. Ang buli ka motor ang naigo. Dako guro gisi ka leather nga cover.

Kung naulihi pa ko one second lang sigurado sakam to ulo ko kag galapta na utok ko.

“Indi magbalik di kay patyon ta kaaaa!” singgit sang tigulang nga laki.