by Genory Vanz Alfasain (Fiction)

Una kong niabot sa Isulan. Mangadto mig Kulaman sa akong amigo. Nidiretso dayon ko sa terminal pa-Kulaman. Naulahi siya kay gikan pa siya sa Surallah. Nangita na lang ‘sa kog habal-habal nga among sakyan.

Daghan ang gaatang nga mga habal-habal, mao nga naglibog ko kung asa mi manakay. Ang nakalisod pa, tanan sila gibalandra ang ilang mga kaugalingon aron silay akong pilion. Naningkamot arong makaginansiya, ang hunahuna nako.

“Migo, pa-Kulaman ka man?” ang pangutana sa usa ka drayber.

“Pila kamo ka bilog?” ang pangutana sa iyang katapad.

“Diri ka lang sa akon sakay,” ang hirit pod sa lain pang drayber.

Nitando ra ko nila. Sa kadaghan nilang nanghagad, naglabad ‘nuon ang akong ulo. Mao nga nilingkod ‘sa ko sa lingkoranan duol sa ilang mga motor.

“Naa pa koy ginahulat, Kuya,” tubag nako.

Dili mabangbang ang kainit sa Isulan. Niinom kos akong dalang tubig, ug gikuha nako sa bag ang paypay nga mapilo ug ang labakara. Gitrapohan dayon nako ang akong likod, pati ang akong nawong kay naligo nakog singot. Dayon, gipaypayan nako ang akong kaugalingon arong ma-arang-arangan pod ang akong gibating kaalimuot.

Dayon, may usa ka drayber nga nitapad nakog lingkod. Kalit lang siyang niagbay nako.

“Pa-Kulaman ka?” ang pangutana niya nga mura bag giam-aman ang iyang uyab.

Wala ko katubag kay ang iyang nawong duol na sa akong nawong. Masimhotan nako ang baho sa iyang singot. Murag wala naligo og usa ka semana. Niirog ko hinay-hinay ug gitanggal sa akong abaga ang nakaagbay niyang kamot. Nisibog og niaksyon na pod unta siyag agbay. Pero nitindog na ko.

“Ngano Kulaman pa may tawag ninyo sa inyong munisipyo?” pangutana ko. “Di ba Senator Ninoy Aquino namay ngalan ana?”

“Amo naman nang nakasanayan namon,” ang tubag niya.

Nitando ra ko ug gikuha ang akong cellphone sa bag. Gi-text nako ang akong amigo kung asa na siya dapit. Samtang ga-text ko, napansin nako ang kiat nga paa ug batiis sa drayber, sigeg buka-sirado samtang ang iyang mga mata gatabis nako. Gitawagan nako ang akong amigo. Unattended siya. Ni-text ko usab:  Basig madugay ka pa, mauna na lang ko.

Wala gihapon nihunong ang drayber sa pagtabis nako. Napansin nako nga naay nagbukol sa atubangan sa puti niyang jersey shorts nga may markang “69”. Wala na nako kini gitutokan ug nihawa ko sa iyang atubangan. Niadto na lang ko sa nagtapok nga mga drayber sa akong likod. Nitapad ko sa usa ka tiguwang nga drayber. Taodtaod, pagtan-aw nako sa kanhi nakong puwesto, nawala na ang drayber nga may jersey shorts nga number “69”. Wala ko na lang pud pansina.

“Tay, naga-drive pa diay ka pa-Kulaman? Kaya pa diay sa imong lawas?” ang pangutana nako sa tiguwang nga drayber kay nakuyawan ko sa kaniwang sa iyang lawas ug luyahong postura.

“Ay, huod eh! Kaya ko pa gani mabirada sang chicks, mabyahe pa kaya?” sigon sa tiguwang.

“Ma—” Naputol ang pag-istorya namo. Tulo ka sunod-sunod nga buto ang among nadunggan. Nakuyawan ang mga tawo sa terminal. Nakulbaan ko kay sa kakusog, murag duol ra jud sa terminal.

Nidagan ang mga drayber padulong sa nagtapok nga mga tawo sa may tindahan, atubangan ra sa terminal. Niduol pod ko aron susihon kung unsa ang nahitabo.

“Waay na ini. Patay na,” ang gideklara sa usa ka usyosiro.

Dili nako maklaro ang nawong sa tawo nga nagbuy-od sa dalan sa kadaghan sa mga nakiusyoso. Nidutdot ko aron makita ang nawong sa naghayang nga patayng lawas. Pero wala gihapon ko nakalusot sa nagdasok nga mga tawo. Ang nasilip ko lang mao ang puti nga number 69 jersey shorts. Puno kini og dugo.

Nihawa ko aron makaginhawa. Kasukahon ko sa akong nakit-an. Kalit lang, naay nihapak sa akong bukton.

“Uy, naano ka?” ang pangutana sa akong amigo.

“Manakay na ta bi,” giawhag ko siya. “Naghulat na si Ann didto ba.”

Gipangita dayon nako ang tiguwang nga drayber. Wala nako siya nakit-an. Iya untang motor ang gusto nakong masakyan arong masulayan kung tinuod pa ba ang iyang gipanghambog kanako.

Nagapaduol na ang tingog sa wang-wang sa mga pulis. Gadaghan ang tawo nga nakiusyoso. Kalit na lang nga nagngitngit ang akong panan-aw.